- ośmielić się
- сов.осме́литься, отва́житься, посме́тьSyn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
ośmielić się
Смотреть что такое "ośmielić się" в других словарях:
ośmielać się – ośmielić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oswajać się z jakąś sytuacją, stawać się śmielszym w jakiejś kłopotliwej sytuacji; zdobyć się na odwagę, nabierać otuchy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nowo przybyli powoli ośmielali się.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odważyć się — dk VIb, odważyć siężę się, odważyć siężysz się, odważyć sięważ się, odważyć siężył się rzad. odważać się ndk I, odważyć sięam się, odważyć sięasz się, odważyć sięają się, odważyć sięaj się, odważyć sięał się «zdobyć się na odwagę, ośmielić się,… … Słownik języka polskiego
pokusić się — dk VIa, pokusić siękuszę się, pokusić sięsisz się, pokusić siękuś się, pokusić sięsił się «ośmielić się, odważyć się sięgnąć po coś, usiłować coś zrobić» Pokusił się o napisanie powieści. Nie pokusił się nawet o wyjaśnienie swej niezręczności … Słownik języka polskiego
poważyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} mieć odwagę, śmiałość zrobić coś niebezpiecznego, zabronionego; ośmielić się, odważyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczeń poważył się uciec z lekcji. Córka poważyła się podnieść głos na matkę. Poważyli się sami podjąć decyzję.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ośmielać — ndk I, ośmielaćam, ośmielaćasz, ośmielaćają, ośmielaćaj, ośmielaćał, ośmielaćany ośmielić dk VIa, ośmielaćlę, ośmielaćlisz, ośmiel, ośmielaćlił, ośmielaćlony «dodawać śmiałości, odwagi, otuchy» Ośmielić kogoś dobrocią, łagodnością. ośmielać się… … Słownik języka polskiego
posunąć — dk Vb, posunąćnę, posunąćniesz, posunąćsuń, posunąćnął, posunąćnęła, posunąćnęli, posunąćnięty posuwać ndk I, posunąćam, posunąćasz, posunąćają, posunąćaj, posunąćał, posunąćany 1. «ruszyć coś z miejsca, przesunąć do przodu, w jakimś kierunku;… … Słownik języka polskiego
czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… … Słownik języka polskiego
zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś … Słownik frazeologiczny
spróbować — dk IV, spróbowaćbuję, spróbowaćbujesz, spróbowaćbuj, spróbowaćował, spróbowaćowany 1. «sprawdzić, poznać smak potrawy, jedzenia, zjeść lub wypić trochę czegoś w celu zbadania smaku; skosztować» Spróbować konfitur. Spróbować zupy, czy jest słona.… … Słownik języka polskiego
poważyć — dk VIb, poważyćżę, poważyćżysz, poważyćważ, poważyćżył, poważyćżony «zważyć wiele czegoś, zważyć jedno po drugim» Poważyć mąkę, cukier. Poważyć świnie. poważyć się «odważyć się, ośmielić się» Poważył się podnieść rękę na rodziców. Dzieci poważyły … Słownik języka polskiego
ośmielenie — ↨ ośmielenie się n I rzecz. od ośmielić (się) … Słownik języka polskiego
